مقدمه: در سالهای اخیر توجه به سالمندان به سرعت در کشورها افزایش یافته است، خصوصا توجه به نیازهای جسمی و روانی آنان ضروری است. احساس تنهایی در همه گروه های سنی ایجاد می شود اما شیوع آن در سالمندی، بیشتر است. احساس تنهایی مشکل پیچیده ای است که رفاه روانی اجتماعی را تحت الشعاع قرار می دهد و موجب عواقب جدی در سالمندان می گردد.هدف: هدف از این مطالعه تعیین ارتباط احساس تنهایی و سلامت عمومی سالمندان عضو کانون بازنشستگان دانشگاه علوم پزشکی گیلان در شهر رشت می باشد.روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است که در آن 100 نفر از سالمندان (زن و مرد) عضو کانون بازنشستگان دانشگاه علوم پزشکی گیلان در شهر رشت مشارکت داشتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده گردید که شامل سه بخش بود. بخش اول اطلاعات دموگرافیک، بخش دوم، ابزار 28 سوالی سلامت عمومی گلدبرگ و بخش سوم، ابزار 20 سوالی احساس تنهایی یوکلا، اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.نتایج: یافته های مطالعه نشان داد سالمندانی که متاهل بوده (P<0.02) و از محل زندگی خود رضایت داشتند، احساس تنهایی کمتری را تجربه می کردند (P<0.045). همچنین مطابق با یافته های این پژوهش سالمندانی که از سطح سلامت عمومی خوبی برخوردار بودند احساس تنهایی کمتری داشتند (P= 0.00).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که احساس تنهایی عامل مهمی در کاهش سلامت عمومی سالمندان است و از آنجا که تشخیص احساس تنهایی میتواند در حفظ سلامت سالمندان موثر باشد بنابراین ضروری است که اعضای تیم بهداشتی باید از عوارض و عواقب ناشی از احساس تنهایی و اثرات موثر آن بر سلامت آگاه باشند.